Een gesprek dat Tussen Zorg en Ziel niet uit de weg gaat.

“Tussen zorg en ziel” is ontstaan vanuit mijn werk in de forensische gesloten zorg, waar ik dagelijks zie hoe ingewikkeld het thema intimiteit kan zijn. In een omgeving waar veiligheid, structuur en afstand noodzakelijk is, raakt het onderwerp vaak op de achtergrond, terwijl de behoefte aan nabijheid, vertrouwen en echt contact juist zo menselijk is.  Want ook in de gesloten zijn blijft iedereen mens!

Ik ontmoet regelmatig cliënten die aangeven dat ze aanraking of persoonlijke aandacht missen, of die niet goed weten hoe ze hun gevoelens daarover kunnen uiten. Onderwerpen als "Is het wel normaal dat ik dit wil?" en "heb ik hier nog wel recht op?" zijn  vraagstukken die regelmatig naar voren komen.  Ook merk ik dat  collega’s soms zoeken naar woorden of houvast want hoe ga je hier professioneel mee om? Hoe blijf je nabij zonder grenzen te overschrijden?

Die vragen raakten mij, omdat ze laten zien dat zorg veel verder gaat dan behandeling of regels. Zorg gaat ook over menselijkheid, over de kleine momenten van aandacht, het echt zien van iemand, het gesprek dat net wat dieper gaat.

Met Tussen zorg en ziel wil ik ruimte maken om hierover te praten. Om samen te verkennen wat intimiteit betekent in de context van gesloten zorg, en hoe we dit op een veilige en respectvolle manier bespreekbaar kunnen maken, zowel met collega's als met de client. 

Mijn wens is dat dit platform bijdraagt aan meer bewustwording, openheid en verbinding , zodat zorg niet alleen gericht is op gedrag en herstel, maar ook op wat ons als mensen verbindt.